Het begon met een berichtje van mijn collega: “Dit al gedaan?” met een screenshot van haar Geocaching app erbij. Intussen is het uitgegroeid tot mijn nieuwste verslaving. Én, de dochters des huize vinden het spannend! “We gaan op avontuur en zoeken een schat.” (Het Dora-gehalte in ons leven groeit mee met de lengte van deze lockdown.) Enthousiaste kinderen en een happy mama, wat wil je nog meer?
Als je kinderen houden van zoektochten naar schatten en je zelf geniet van een fiets- of wandeltochtje offroad, dan is Geocaching zeker iets voor jou. Ook op reis kun je het doortrekken, want overal ter wereld (of dat is toch de bedoeling) worden caches verstopt door geëngageerde deelnemers. Wij gebruiken de app op onze smartphone. Zo kun je eerst kijken of er caches verstopt zitten in de buurt, een route uitstippelen en op pad gaan. Een pijltje laat weten of je in de buurt komt en als je héél dichtbij bent, trilt je smartphone. Wat zoek je? Dat moet je zelf ontdekken tijdens het Geocachen. Sommige eigenaars van de caches zijn heel creatief! Soms zit er een klein speelgoedje verstopt in de cache, waardoor het extra leuk is voor de allerkleinsten. Maar wij leren onze speurneuzen vooral dat de zoektocht het belangrijkste is.
Check onderstaande foto’s en laat je onderdompelen in de magische sfeer die Geocachen kan zijn!
Tips: – Laat je kinderen thuis enkele kleine speeltjes uitkiezen waarmee ze niet meer spelen. Vind je een cache en is er plaats voorzien voor speeltjes, laat iets achter. Zo vinden de volgende cachers ook nog een leuke verrassing. Je kinderen leren op die manier om spullen te delen en om te hergebruiken. – Werk samen om de cache te vinden. Laat je kinderen meekijken op het scherm, ook de allerkleinsten. Het is goed voor hun coördinatie en ruimtelijk inzicht. – Wees niet bang om te zoeken!
Een zucht van opluchting en tegelijk veel nieuwe vragen, toen we gisteren vernamen dat we vanaf komende zondag opnieuw op bezoek mogen, maar wel 4 mensen moeten kiezen. Er zullen mensen uit de boot vallen, mensen die nog steeds wachten op een bezoekje, een knuffel, een gezellig onderonsje. Wil je tonen dat je aan hen denkt? Zet hen in de bloemetjes! En wel met blijvende bloemen, die niet verwelken.
Onze kinderen komen na elke wandeling thuis met geplukte bloempjes. Het is zo’n zonde om die pluksels in de vuilnisemmer te deponeren, dus leerden we hen hoe je bloemen kunt drogen. (Waarom zijn telefoonboeken eigenlijk afgeschaft? Die zouden nu echt van pas komen!) Enkele dagen drogen in een dik boek leverde een stapel mooie droogbloemen op.
Uit stevig karton sneden we enkele kaarten. De bloemen kleefde ik heel voorzichtig met kleine toefjes secondelijm op het karton. Een fijne, zwarte stift zorgde voor een vaas. Op de achterkant schreven we een heel persoonlijke boodschap voor enkele mensen die we zo missen! Ook voor een vriendin die veraf woont en het verdient om eens in de bloemetjes te worden gezet, ging een kaartje op de post.
Voor wie zot is van meer (en professionelere) inspiratie met droogbloemen, neem eens een kijkje bij Pressed with love and nature.
5 volle weken al blijven we in ons kot. 5 weken waarin we het beste van onszelf bovenhalen om onze kinderen te blijven entertainen én dat in combinatie met thuiswerk, gezond eten op tafel toveren, het huis proper houden (dat lieten wij al achterwege), maar ook 5 weken waarin we meer dan ooit tegen onze eigen grenzen aan botsen. Niets leuker om op zo’n moment weg te dromen bij een mooi kinderboek. Zijn jouw kinderen ook zo’n boekenwurmen? Wie weet heb je deze toppers nog niet in je boekenkast staan. Onze meiden zijn momenteel 3 en 4,5.
Pluk van de Petteflet – Annie M.G. Schmidt Annie M.G. Schmidt is een must-have voor taalgevoelige kinderen. De bijhorende tekeningen zijn al even poëtisch. Pluk neemt groot en klein mee op sleeptouw in zijn avonturen.
Voor nu en nog heel lang. Een verzamelboek met verhalen van diverse pluimage. Eentje springt eruit voor ons. Een briefwisseling tussen een jongen en een meisje: postkaarten, brieven, een eerste e-mail. Schreef je vroeger ook zo vaak kaartjes of brieven naar je BFF’s? Dan zal je jezelf zeker herkennen in dit verhaal.
De boeken van Lotje – Lieve Baeten Lotje de heks gaat met haar bezem op de vlucht en komt allerlei spannends tegen onderweg. Met uitklapbare kaarten en ander leuks om te ontdekken.
Een circus vol getallen – Sarah Goodreau. Deze reeks bevat één voor een mooi geïllustreerde, leerrijke pop-up boeken.
Vos en haas – Sylvia Vanden Heede We love Vos en haas! De manier waarop de tekst is gedrukt, helpt elke ouder om zonder moeite de juiste klemtoon te leggen op de juiste woorden. Vet gedrukt, cursief gedrukt, kleine letters, grote letters. Oefen je vertelstemmen maar al in!
De familie Decibel – Micha Wertheim Over een familie Decibels die in een cello wonen. Heel leuk om erna zelf de muziekinstrumenten die je in huis hebt boven te halen en te kijken hoe muziek daar precies uitkomt.
5 vormen in de natuur Een actieve peuter / kleuter in huis? Dan is dit boekje ideaal. Met bewegende elementen voor die kleine grijpgrage vingertjes. Spelenderwijs leren, check!
Verstoppertje – Hector Dexet Een boek vol gaatjes, waarbij schijn – soms – bedriegt. Ideaal om anders te leren denken. Of een goeie hersenbreker voor uitgeputte ouders.
Momenteel zijn dit onze favorieten. Een topje van de berg, want hier wordt veel gelezen. Binnenkort op de planning om te beginnen lezen met onze oudste dochter: Jip & Janneke!
Het was een week vol dipjes. Kleine probleempjes werden grote drama’s, want geef toe, er lijkt maar geen einde te komen aan heel die corona-lockdown. Ook al begrijpen we natuurlijk waarom we allemaal in ons kot moeten blijven, het weegt toch zwaar door. Het idee dat de verbouwing van ons eigen huis stil ligt en wij hier intussen maar blijven zitten in deze minder gezellige tijdelijke woonst, doet er niet veel goed aan. We smachten naar meer ruimte en meer privacy. Eind vorige week hadden we het alle 4 gehad en was het tijd voor iets nieuws. Voor mezelf bleek dat even de handen uit de mouwen steken en iets maken voor de kinderen.
In onze kleine gedeelde tuin hier is er niet zo’n groot aanbod aan buitenspeelgoed. Dus ging ik op zoek naar iets waarmee ik mij kon amuseren tijdens het proces van het creëren en waarmee de kinderen nadien gezellig kunnen spelen (liefst zonder ruzie te maken.
Aangezien we op onze werf een berg paletten ter beschikking hebben, kroop ik de garage in en begon, zonder al te veel voorbereiding. Een halve dag later was ons tuintje aangevuld met 2 gezellige tipi’s. Jaja, het indianenthema blijft hier thuis leven.
Het bleek eenvoudig te maken. Met een handzaag maakte ik enkele verbindingsstukken. Per tipi werden dat 4 blokjes van 4x4x8 cm en 3 latjes van 0,9x12x8cm. De 3 paletten konden aan elkaar gevezen worden door de verbindingsstukken en… klaar is Kees!
’s Avonds doopten we de tipi’s met een frietje. De kinderen vonden het super gezellig en wij ook. Een geslaagde afsluiter van deze bizarre paasvakantie!
Onze oudste dochter is al een tijdje in de ban van indianen. Veel van de knutselwerkjes die hier tijdens deze bizarre lockdown de revue passeren, gieten we daarom in een indianen-jasje.
Krimppapier, nog zo’n oldie waar we als kind zelf veel plezier aan hebben beleefd en nu weer van onder het stof kan worden gehaald. Het vraagt wat meer geduld, iets meer hulp van mama of papa en zorgt voor een tikkeltje frustratie als er nu en dan eens een model sneuvelt in de oven. Maar… eens je je oven kent en de reactie van het krimppapier op de warmte begrijpt, is het echt een aanrader! Tip, bak eerst de minst belangrijke werkjes in de oven…
Hoe doe je dat? Je tekent met permanente stiften of gewone kleurpotloden iets op het krimppapier. Lees de verpakking om te weten op welke zijde je mag tekenen. Daar kun je ook vinden hoeveel het papier krimpt tijdens het bakken. Teken dus groot, zodat je op het einde geen miniatuur overhoudt. Het papier dat wij gebruikten, krimpt tot het 5x kleiner is dan de originele tekening. Als je een gaatje in je figuur wil maken om het nadien ergens aan te hangen, kun je een perforator gebruiken.
Als je tekening klaar is, verwarm je de oven voor op de aangewezen temperatuur (zie verpakking krimppapier). Knip je figuren uit (zorg dat er geen scherpe hoekjes zijn, want dit wordt vlijmscherp bij het bakken). Leg je figuren op een bakplaat (geen rooster), met bakpapier (of zilverpapier, als je echt niet anders kan). Schrik niet, de figuren krullen en krimpen enorm tijdens het bakken. Ze zijn klaar als ze vanzelf terug plat gaan liggen in de oven.
Tip: haal de figuren uit de oven als ze vanzelf terug plat gaan liggen én leg ze onmiddellijk onder een zwaar boek. Na een minuut kun je je figuur van onder het boek halen en is het klaar.
Tip: zijn je kinderen nog erg jong? Dan kun je zelf met permanente stiften een figuur tekenen op het krimppapier en hen laten inkleuren. Als voorbereiding op het leren schrijven, kun je ook in potlood een figuur tekenen en je kinderen erover laten gaan met permanente stift. Zo oefenen ze op een speelse manier hun polsbewegingen.
Ook voor deze activiteit heb je geen dure spullen nodig. Enkel restjes! Enkele dagen geleden ruimde ik op (jaja, soms heb ik zo’n goeie dag). Een hele stapel tijdschriften wou ik bij het oud papier deponeren. Zoals wel vaker gebeurt na het opruimen, bedacht ik me weer en nam de tijdschriften terug in huis.
Vandaag kwamen ze goed van pas. De kinderen zochten de kleurrijkste pagina’s uit en samen zochten we op welke dieren er in de zee leven. We bekeken foto’s en tekenden ze na, op die kleurige tijdschriftblaadjes. Daarna knipten we alles uit. Enkele kartonnen achterkanten van lege cursusblokken werden blauw geverfd. De vissen vonden hun thuis, diep in de zee. Diep in de zee, … (voor de rest van de dag slechts één deuntje in m’n hoofd).
Dit knutsel-idee kan makkelijk voor zowel hele jonge kinderen in de kleurterschool, als kinderen in de lagere school. Afhankelijk van hun leeftijd en interesse, kunnen jullie er ook een leermoment van maken. Ga op zoek naar foto’s van fossielen op de laptop, of wie weet heb je nog een boek uit jouw jeugd staan over dit thema? Zag je wel eens een fossiel in een museum? Of een skelet? Met enkele bolletjes klei en wat speelgoed diertjes, ben je al snel even zoet. Na het drogen, kan de klei ook geschilderd worden.
Een tijd geleden ging ik op zoek naar een manier om onze dochters, die nog in de kleuterklas zitten, te kunnen motiveren en belonen bij bepaalde activiteiten. Het gaat niet om betalen voor taakjes, want daar ben ik persoonlijk niet zo’n voorstander van. Wel willen wij hen bepaalde waarden bijbrengen die we zelf heel belangrijk vinden: zelfbeheersing, geduld, vriendelijkheid en behulpzaam zijn. Deze karaktereigenschappen willen wij belonen. Daarnaast was het ook nodig om, zoals bij zoveel kleuters, een vorm van motivatie te vinden voor het proeven van nieuwe gerechten die op tafel komen.
En zo ontstond bij ons, “de groeipot”. Elk kind heeft er eentje. Daarnaast hebben we ook een pot met een heleboel houten schijfjes. Telkens als O of L een beloning of een motiverend duwtje in de rug heeft verdiend, gaat er een houten schijfje in hun groeipot. Voorlopig houden wij vol dat ze kunnen sparen tot er 50 schijven in hun pot zitten en hen dan te laten kiezen uit enkele activiteiten zoals: gaan zwemmen met één van ons, een ijsje gaan eten, een wandeling met één van ons enzoverder. Zo gaan er enkele weken over het spaarplan en leren ze om naar iets toe te werken. Als het op een te korte termijn wordt beloond met bvb een cadeautje uit de winkel, lijkt het ons teveel op een betaalsysteem. We willen hen net bijbrengen dat herinneringen boven spullen gaan (natuurlijk zijn er altijd uitzonderingen en wij zijn verre van perfect, dus ook hier wordt – uitzonderlijk – wel eens gezondigd).
We zitten in een proefperiode, maar het werkt! Zelfs onze pleegdochter van 3 heeft het systeem door en is heel trots als er een schijfje in haar pot mag.
Toegegeven, eerst ontstond er lichte paniek in m’n brein, toen we hoorden dat de scholen 3 weken zouden sluiten. De paniek maakte plaats voor een heel oplossingsgericht denkpatroon en intussen zijn we aanbeland in de “wij hebben er goesting in” vibe. Toch blijft het zoeken, voor alle ouders die nu halsoverkop van thuis uit moeten presteren én hun kinderen entertainen. Er staan ons ongetwijfeld nog uitdagende momenten te wachten.
Onze 2 dochters zijn kleuters, dus ze kunnen nog geen zware leerachterstand opdoen. Toch lijkt het me nuttig om hen niet zomaar vakantie voor te schotelen. Eerst en vooral zouden ze zich héél snel vervelen en daarnaast zouden wij ook maar weinig werk gedaan krijgen. Door de verbouwing van ons huis, wonen wij tijdelijk in een appartement. Dit betekent dat we dit alles ook nog eens moeten volhouden op een vrij beperkte oppervlakte. Dus … ging ik aan de slag. In een uurtje tijd werd de leefruimte herschikt om een echte thuisklas te creëren. Momenteel bestaat onze thuisklas uit 4 hoeken. Elke hoek heeft een ander doel. Er zijn echt niet veel middelen of spullen nodig om zo’n hoek te creëren. Naast enkele nieuwe knutselspullen, is er hier niets nieuws in huis gekomen.
De creëer- en onderzoekshoek. In deze hoek zullen wij onze kleuters de komende weken nieuwe zaken proberen aanbrengen. We zullen luisteren naar de thema’s die onze dochters aanbrengen, daarover praten, iets opzoeken op de laptop of in een boek. Daarna kunnen ze een werkje maken over dit thema. Ik vond in de speelgoedkast enkele knutselspullen terug die achteraan de kast waren beland. Het helpt als kinderen af en toe iets “nieuws” te zien krijgen. Dit houdt hen geboeid en gemotiveerd om iets uit te proberen. Duur moet dit zeker niet te zijn! Stroken gekleurd papier in repen geknipt, wol, lijm, klei, gips, … als er maar gecreëerd kan worden. In dit hoekje hebben wij ook een telraam, een houten bord om de dagen van de week / maand aan te duiden en nog enkele onderzoeksobjecten die we de komende weken gaan verkennen.
De vrij spel-hoek. Hun lievelingsspeelgoed staat mooi uitgestald in een opstelling die de meiden toelaat samen, of apart te spelen (jaja, we proberen ruzie te vermijden). In de hoop momenten te creëren waarop wij ongestoord kunnen werken, zetten we met deze hoek maximaal in op fantasierijk speelgoed. We zullen geregeld (’s nachts) het aanbod in deze hoek eens wisselen met speelgoed dat nu verstopt is, om alles boeiend te houden.
De snooze-hoek. Ruzie? Gemopper? Gezeur? De snooze-hoek biedt een antwoord. Omdat ook wij het wel eens kotsbeu zullen zijn de komende weken, heb ik de zetel herschikt en een knus zithoekje gecreëerd. Hier zullen de girls af en toe gedropt worden voor een broodnodig tv-moment. En neen, ik ga me daar niet schuldig over voelen. De meiden zelf noemden de nieuwe zithoek al meteen “de kring”, dus hier gaan we ’s morgens starten en ’s avonds eindigen. Naast tv, kunnen we hier ook praatmomenten organiseren. Vragen als “wat vond jij leuk vandaag?” of “wanneer voelde je je vandaag blij?” kunnen goeie startvragen zijn om zo’n moment op gang te trekken. Het lijkt me handig de structuur van school met praatrondes over te nemen, want onze pleegdochter had gisteren na de eerste dag die volledig anders verliep dan anders, al meteen een stevige meltdown.
De bibliotheek. Aan kinderboeken geen gebrek in ons nederig stulpje. Het werd dan ook hoog tijd om een selectieve opruimbeurt te houden. Er zijn wat boeken verdwenen (klaar om naar de kringwinkel te brengen) en toch lijkt hun boekenkast zoveel beter. Overzichtelijk, kleurrijk en netjes. Voor de boekenkast een zacht tapijtje, doet wonderen. De meiden zijn al helemaal into the bib en willen elk om beurt de bibliotheek openen en na het lezen ook sluiten (krik krak), maar het beste moet nog komen… ze willen hem ook dagelijks poetsen! Oh wonder, gij bestaat. Ik zal om de 2 dagen een ander boek in de kijker zetten op het tapijt voor de boekenkast, zodat we niet elke dag uit datzelfde prinsessenboek mogen lezen. De bib is tot op heden, een waar succes!
Naast deze activiteiten binnenshuis, zullen we proberen zo vaak mogelijk naar buiten te gaan. De nieuwste persconferentie leert ons dat dit kan en zelfs aangeraden is (binnen je eigen gezin). Het ziet er naar uit dat het zonnetje doorheeft dat wij haar o zo nodig hebben in deze tijden. Merci he, Frank 😉
Nog even een hart onder de riem voor iedereen die zich zo inzet, op allerlei manieren. In de zorg, maar ook de kleine zelfstandigen. Ik ondervind zelf hoe moeilijk het is je zaak draaiende te houden in deze omstandigheden en hoop oprecht dat iedereen dit kan volhouden. Veel succes, voor jullie allemaal!
Sinterklaas bracht er, bij elke verjaardag komt er een lading bij, de kerstman kent er ook wat van en dan zwijgen we nog over alle naampjes om te trekken op familiefeesten. Pakjes, cadeautjes en nog meer speelgoed. Omdat wij onze hummeltjes (en onze leefruimte) niet willen overladen met bergen plastick en hopen ongebruikte spullen, is het vaak een zoektocht naar iets dat zij leuk vinden én dat ons mentale zijn + portefeuille ook oké vinden.
De kerstman stond aan onze kant dit jaar en bracht het boek “Paper toys” van D. Ehrard. Speelgoed om zelf te maken, zonder lijm of schaar. Geen geknoei met tubes, geen geknip in versgewassen haren of feest outfits, geen gedoe met stiften of verf. Enkel het boek en het kind (oké en ook een beetje hulp van mama of papa). Zalig toch!
Er zijn verschillende onderwerpen in de reeks, maar wij kozen voor “Indianendorp”. Onze dochter van 4 was er onmiddellijk gek van. We maakten samen de figuren en intussen had O. zoveel vragen over indianen. We bekeken een filmpje en leerden heel wat bij. Als alles klaar was, werd het indianendorp meteen opgezet en werd er duchtig gespeeld. L. van (net geen) 3 begon ook interesse te krijgen en speelde vlotjes mee (al moeten we wel opletten dat de figuren door haar onstuimigheid niet hun laatste adem uitblazen).
We hebben al wat speelgoed de revue zien passeren, maar dit is echt een toppertje. Een aanrader voor je neefjes of nichtjes, of als verjaardagscadeau voor een klasgenootje. Geen rondslingerend plastic, het ziet er mooi uit en het is ook nog eens (educatief) verantwoord. Wat wil je nog meer?
The inbetween space. 